7. وقتی کسی خدا را خشنود می‌سازد، خدا کاری می‌کند که حتّی دشمنان آن شخص هم با او آشتی و مصالحه نمایند.
8. مال کم که از راه درست به دست آمده باشد، بهتر است از ثروت هنگفتی که از راه غلط جمع شده باشد.
9. انسان در فکر خود نقشه‌ها می‌کشد، امّا خداوند او را در انجام آنها هدایت می‌کند.
10. فرمان پادشاه مانند وحی قاطع است، پس او نباید در قضاوت اشتباه کند.
11. ترازو و سنگهای درست از آن خداوند است، هر معامله‌ای باید با انصاف باشد.
12. پادشاهان نباید ظلم کنند، زیرا تخت سلطنت بر اساس عدالت استوار می‌ماند.
13. پادشاهان اشخاص راستگو را دوست دارند و از وجود آنها خشنود می‌شوند.
14. خشم پادشاه پیک مرگ است، امّا شخص عاقل آن را فرو می‌نشاند.
15. خوشی و رضایت پادشاه مانند ابر بهاری است که حیات به ارمغان می‌آورد.
16. کسب حکمت بهتر است از اندوختن طلا و نقره.
17. راه مردم نیک از بدی به دور است و هر که در این راه قدم بردارد، جان خود را حفظ خواهد کرد.
18. نتیجهٔ غرور، هلاکت است و تکبّر به سقوط می‌انجامد.
19. بهتر است انسان متواضع باشد و با مردم ستمدیده بنشیند از اینکه با اشخاص متکبّر باشد و در غنایم آنها شریک شود.
20. آنهایی که از کلام خدا اطاعت می‌کنند، سعادتمند می‌شوند و کسانی‌که بر او توکّل نمایند، برکت می‌یابند.
21. شخص دانا از روی فهمش شناخته می‌شود و سخنان دلنشین او تأثیر زیادی دارد.
22. حکمت برای کسانی‌که از آن برخوردارند، چشمهٔ حیات است؛ ولی حماقت برای مردم نادان مجازات به بار می‌آورد.