15. خوشی و رضایت پادشاه مانند ابر بهاری است که حیات به ارمغان می‌آورد.
16. کسب حکمت بهتر است از اندوختن طلا و نقره.
17. راه مردم نیک از بدی به دور است و هر که در این راه قدم بردارد، جان خود را حفظ خواهد کرد.
18. نتیجهٔ غرور، هلاکت است و تکبّر به سقوط می‌انجامد.
19. بهتر است انسان متواضع باشد و با مردم ستمدیده بنشیند از اینکه با اشخاص متکبّر باشد و در غنایم آنها شریک شود.
20. آنهایی که از کلام خدا اطاعت می‌کنند، سعادتمند می‌شوند و کسانی‌که بر او توکّل نمایند، برکت می‌یابند.
21. شخص دانا از روی فهمش شناخته می‌شود و سخنان دلنشین او تأثیر زیادی دارد.
22. حکمت برای کسانی‌که از آن برخوردارند، چشمهٔ حیات است؛ ولی حماقت برای مردم نادان مجازات به بار می‌آورد.
23. دل شخص دانا، لبهای او را هدایت می‌کند و سخنان او تشویق‌آمیز است.