8. خداوند میگوید: «کسی انگور خوب را نه تنها از بین نمیبرد، بلکه از آن شراب میگیرد. من هم قوم خودم را از بین نخواهم برد، کسانیکه مرا خدمت کنند، نجات خواهند یافت.
9. من کسانی را که به طایفهٔ یهودا تعلّق دارند، برکت خواهم داد و فرزندان آنها سرزمین کوهستانی را تصرّف خواهند کرد. قوم برگزیدهٔ من که مرا خدمت میکند، در اینجا زندگی خواهد کرد.
10. آنها مرا پرستش خواهند کرد و گاو و گوسفندانشان در دشت شارون در غرب و در دشت عخور، یعنی دشت زحمات در مشرق خواهند چرید.
11. «امّا دربارهٔ شما، کسانیکه من را ترک کردید و صهیون کوه مقدّس مرا نادیده گرفتید و گَد و مِنی، خدایان اقبال و سرنوشت را میپرستید.
12. سرنوشت شما مرگ خوفناکی است، چون وقتی شما را خواندم پاسخ ندادید و وقتی سخن گفتم، گوش ندادید. شما نافرمانی کردید و مرتکب شرارت شدید.
13. پس به شما میگویم کسانیکه مرا پرستش و از من اطاعت میکنند خوردنی و نوشیدنی فراوان خواهند داشت، امّا شما گرسنه و تشنه خواهید بود. آنها خوشحال و شما شرمسار خواهید بود.
14. آنها از شادی میسرایند، ولی شما با دلهای شکسته خواهید گریست.
15. قوم برگزیدهٔ من اسم شما را به عنوان لعنت به کار خواهند برد. من، خدای قادر، شما را هلاک خواهم کرد. امّا اسمی تازه به کسانیکه از من اطاعت میکنند، خواهم داد.
16. هرکس در این سرزمین طالب برکتی است، باید از خدای وفادار آن برکت را بطلبد. هرکس سوگند یاد میکند به نام خدای وفادار یاد خواهد کرد. ناراحتیهای گذشته فراموش شدهاند.»
17. خداوند میگوید: «من زمینی جدید و آسمانی تازه میآفرینم. اتّفاقات گذشته کاملاً فراموش خواهند شد.
18. خوشحال باشید و از آنچه آفریدم برای همیشه لذّت ببرید. اورشلیم تازهای که من خواهم ساخت از خوشی لبریز خواهد بود و مردمان او خرسند خواهند بود.
19. من بهخاطر اورشلیم و مردم آن بسیار خوشحالم. دیگر در آنجا گریه و فریاد برای کمک نخواهد بود.
20. بچّهها دیگر در طفولیّت نخواهند مُرد، و مردم همه عمر طبیعی خواهند داشت. آدمهای صدساله جوان محسوب میشوند، اگر قبل از آن بمیرند، نشانهای است که من آنها را تنبیه نمودم.
23. در کارشان موفّق و فرزندانشان با مصیبت روبهرو نخواهند شد. من به آنها و به فرزندان آنها همیشه برکت خواهم داد.