1. مردم در جواب می‌گویند:«چه کسی می‌توانست آنچه را که ما اکنون شنیدیم، باور کند؟چه کسی می‌توانست در تمام این چیزها قدرت خداوند را ببیند؟
2. ارادهٔ خداوند بر آن بود که بندهٔ اومثل نهالی در زمین خشک رشد کند.او نه زیبایی و نه اُبهتی داشت که مردم به او توجّه کنند،و نه جذابیّتی که توجّه دیگران را جلب کند.
3. ما او را خوار شمردیم و طرد کردیم،و او متحمّل رنج و درد شد.کسی نمی‌خواست حتّی به او نگاه کند،ما او را نادیده گرفتیم، مثل اینکه اصلاً وجود نداشت.
4. «او متحمّل مجازاتی شد که حقِّ ما بود،و او دردهایی را تحمّل کرد که می‌بایست ما تحّمل می‌کردیم.و ما پنداشتیم که درد و رنج و زحمتهای او مجازاتی از جانب خدا بود.
5. امّا به‌خاطر گناهان ما، او مجروح شدو به‌خاطر شرارتهای ما، او مضروب گردید.و به‌خاطر دردی که او متحمّل شد، شفا یافتیمو به‌خاطر ضربه‌هایی که او تحمّل کرد، سالم شدیم.
6. همهٔ ما مثل گوسفندان گمشده بودیمو هریک از ما به راه خود می‌رفت.خداوند گناه ما را به حساب او آورد،و او به جای ما متحمّل آن مجازات شد.
7. «با او، با خشونت رفتار شد،امّا او با فروتنی آن را تحمّل کرد.مانند برّه‌ای که به کشتارگاه می‌برند،و مانند گوسفندی که در حال پشم‌چینی ساکت است،او دهان خود را نگشود.