1. ای اورشلیم در قدرت و عظمت خود، برخیز!ای شهر مقدّس جامهٔ زیبای خود را بر تن کن!کافران و گناهکاران، دیگر هیچ‌وقت به درون دروازه‌‌های تو وارد نخواهند شد.
2. ای اورشلیم خود را آزاد ساز!از گرد و خاک برخیز و بر تخت خود بنشین!ای قوم اسیر صهیون،زنجیرهایی که شما را به اسارت درآورده، پاره کنید.
3. خدای قادر متعال به قوم خود می‌گوید: «وقتی شما به اسارت رفتید، پولی برای آن پرداخت نشد، در حقیقت برای آزادی شما هم چیزی پرداخت نخواهد شد.
4. وقتی شما به عنوان بیگانه به مصر رفتید، این کار را با رضایت خودتان انجام دادید ولی آشور شما را با زور برد و در اِزای آن چیزی پرداخت نکرد.
5. و اکنون در بابل همان چیز دوباره واقع شده است. شما را به اسارت گرفته‌اند و چیزی در مقابل آن نپرداخته‌اند. آنها که بر شما حکومت می‌کنند، دایماً با غرور به خود می‌بالند و مرا تحقیر می‌کنند.
6. در آن روز خواهی فهمید که من خدا هستم و من این را به تو گفته‌ام.»
7. چه خوشی بزرگی استدیدن پیام‌آوری که از فراز کوهها به زیر می‌آید،و مژدهٔ صلح را می‌آورد.او پیروزی را اعلام می‌کند و به صهیون می‌گوید:«خدا پادشاه شماست!»