8. آنها مثل لباسهای بید خورده از بین می‌روند!امّا نجاتی که من می‌آورم ابدیو پیروزی من برای تمام زمانهاست.»
9. ای خداوند، بیدار شو و به کمک ما بیا!با قدرت خودت ما را نجات بده،همان‌طور که در زمانهای قدیم، قدرتت کار می‌کرد.تو بودی که راهاب، هیولای دریا، را قطعه‌قطعه کردی.
10. باز هم آن تو بودی که دریا را خشکانیدیو معبری از میان آب باز کردی،تا کسانی را که می‌خواستی نجات دهی، بتوانند از آن رد شوند.
11. آن کسانی را که می‌خواهی آزاد کنی،با شادی و سرودخوانان به اورشلیم خواهند رسید.آنها تا ابد شادو برای همیشه از غم و غصّه رها خواهند بود.
12. خداوند می‌گوید:«من به شما قدرت خواهم بخشید.چرا از انسان فانی،که مثل علف صحرا زودگذر است، واهمه داری؟
13. آیا خداوندی که تو را آفریده،آسمانها را گسترانیده،و بنیاد زمین را نهاده است، فراموش کرده‌ای؟چرا باید دایماً از غضب کسانی‌که بر تو ستم می‌کنندو از دست آنها که آمادهٔ نابود ساختن تو هستند، در هراس باشی؟از غضب آنها دیگر ناراحت نخواهی بود.
14. اسیران بزودی آزاد می‌شوند.آنها غذای فراوان خواهند داشتو عمرشان طولانی خواهد بود.
15. «من خداوند، خدای تو هستم،من دریا را به جنبش می‌آورمو امواجش می‌خروشند،اسم من خداوند متعال است!
16. من آسمانها را گسترانیدمو بنیاد زمین را نهادم،من به اورشلیم می‌گویم: 'تو قوم من هستی!من تعالیم خود را به تو دادم،و با دست خودم از تو حمایت می‌کنم.'»
17. ای اورشلیم، بیدار شو!برخیز و بلندشو!تو پیالهٔ مجازاتی را که خداوند در خشم خود به تو داد، نوشیده‌ای،تو آن را تا به آخر نوشیدی و گیج شده‌ای.
18. کسی نیست که تو را رهبری کند،و در میان قوم خودت،کسی را نداری که دستت را بگیرد.
19. بلای مضاعف بر تو نازل شده است:زمینت در جنگ ویران شدهو مردمانت گرسنه هستند.کسی نیست که به تو رحم و شفقت نشان دهد.
20. مردم از ضعف، در گوشه‌های خیابانها افتاده‌اند.آنها مثل آهوانی هستند که در دام صیادی گرفتار شده،و شدّت خشم خداوند را حس کرده‌اند.
21. ای مردم رنج دیدهٔ اورشلیم،ای کسی‌که از گیجی تلو‌تلو می‌خوری، هرچند مست شراب نیستی.
22. خداوند، خدای تو، از تو دفاع می‌کند و می‌گوید:«پیاله‌ای را که در خشم خود به تو دادم،از تو پس می‌گیرم.تو دیگر مجبور نخواهی بوداز این پیاله که تو را این چنین گیج می‌کند، بنوشی.