12. خداوند می‌گوید:«من به شما قدرت خواهم بخشید.چرا از انسان فانی،که مثل علف صحرا زودگذر است، واهمه داری؟
13. آیا خداوندی که تو را آفریده،آسمانها را گسترانیده،و بنیاد زمین را نهاده است، فراموش کرده‌ای؟چرا باید دایماً از غضب کسانی‌که بر تو ستم می‌کنندو از دست آنها که آمادهٔ نابود ساختن تو هستند، در هراس باشی؟از غضب آنها دیگر ناراحت نخواهی بود.
14. اسیران بزودی آزاد می‌شوند.آنها غذای فراوان خواهند داشتو عمرشان طولانی خواهد بود.
15. «من خداوند، خدای تو هستم،من دریا را به جنبش می‌آورمو امواجش می‌خروشند،اسم من خداوند متعال است!
16. من آسمانها را گسترانیدمو بنیاد زمین را نهادم،من به اورشلیم می‌گویم: 'تو قوم من هستی!من تعالیم خود را به تو دادم،و با دست خودم از تو حمایت می‌کنم.'»
17. ای اورشلیم، بیدار شو!برخیز و بلندشو!تو پیالهٔ مجازاتی را که خداوند در خشم خود به تو داد، نوشیده‌ای،تو آن را تا به آخر نوشیدی و گیج شده‌ای.
18. کسی نیست که تو را رهبری کند،و در میان قوم خودت،کسی را نداری که دستت را بگیرد.
19. بلای مضاعف بر تو نازل شده است:زمینت در جنگ ویران شدهو مردمانت گرسنه هستند.کسی نیست که به تو رحم و شفقت نشان دهد.