11. بیابان و شهرهای آن خداوند را بستایند،مردم قیدار خداوند را حمد گویند!آنها که در شهر سالع زندگی می‌کننداز فراز کوهستان‌ها فریاد شادی برآورند.
12. آنها که در سرزمینهای دوردست زندگی می‌کنند،خداوند را ستایش و تمجید کنند.
13. خداوند مثل یک جنگجو به جنگ می‌رود،او برای کارزار آماده است.او با فریاد، فرمان جنگ و حمله را می‌دهد،و قدرت خود را به دشمنانش نشان می‌دهد.
14. خدا می‌گوید:«مدّت زیادی ساکت بودمو به آنها پاسخی ندادم.امّا اکنون زمان آن رسیده که اقدام کنم،من مانند زنی که در درد زایمان است فریاد می‌زنم.
15. من کوهها و تل‌‌ها را ویرانو دشتهای سرسبز و پر درخت را خشک میکنم.درّه‌های پر آب را به بیابان مُبدّل میکنم وخزائن آب آنها را می‌خشکانم.
16. «قوم نابینای خود رادر راههایی که هرگز نرفته‌اند، رهبری خواهم کرد.ظلمت آنها را به نورو زمین ناهموار را در برابر آنها هموار خواهم کرد.این است وعده‌های منو همهٔ آنها واقع خواهد شد.
17. تمام کسانی‌که به بُتها توکّل دارندو شمایل را خدا می‌خوانند،پست و شرمسار خواهند شد.»
18. خداوند می‌گوید«ای قوم ناشنوا، گوش دهید،و ای نابینایان با دقّت نگاه کنید!
19. آیا کسی از بندهٔ من اسرائیل، کورتر،و کسی از برگزیدهٔ من کَرتر می‌باشد؟
20. ای اسرائیل، چیزهای زیادی دیده‌ای،امّا چیزی از آنها آموخته‌ای؟تو گوشهایی داری که می‌شنوند،امّا آیا واقعاً چه چیز شنیده‌ای؟»
21. خداوند، خدایی است که به نجات تو اشتیاق دارد،به همین منظور شریعت و تعالیم خود را نمونه ساخت،و انتظار داشت که قوم خودش، آنها را محترم بدارند.
22. امّا اکنون قومش تاراج شده‌اند.آنها در سیاه‌چالها محبوس،و در زندانهای دوردست، مخفی هستند.اموال آنها را ربودند و غارت کردندو هیچ‌کس برای رهایی آنها نیامد.