1. خداوند می‌گوید:«این است بندهٔ من که به او قدرت می‌بخشم.کسی‌که من او را برگزیده‌ام و از او خشنود هستم.او را از روح خود پُر کرده‌ام،و او عدالت را برای تمام ملّتها خواهد آورد.
2. او فریاد نمی‌زند، صدای خود را بلند نمی‌کند،و کسی سخنان او را در کوچه‌ها نخواهد شنید.
3. او نیِ خمیده را نخواهد شکستو چراغ کم نور را خاموش نمی‌کند.او عدالت پایدار برای همه به ارمغان خواهد آورد.
4. او امید و جر‌أت خود را از دست نمی‌دهد.تا عدالت را بر تمام روی زمین استوار نماید.مردم سرزمینهای دوردست با اشتیاق منتظر تعالیم او هستند.»
5. خدا آسمانها را آفرید و آنها را گسترش داد،او زمین و هرچه را در آن زیست می‌کند، شکل دادو به تمام انسانها زندگی و نفس بخشید.اکنون خداوند -خدا- به بندهٔ خود می‌گوید: