10. نترس، من با تو هستم!من خدای تو هستم! از هیچ چیز ترسان مباش،من تو را تقویت می‌کنم و به تو کمک خواهم کرد.من از تو حمایت می‌کنم و تو را نجات خواهم داد.
11. «آنها که از تو خشمگین هستند،شرم شکست را خواهند دانست.و آنها که با تو بجنگند خواهند مرد،
12. و از روی زمین محو خواهند شد.
13. من خداوند، خدای تو هستم،من تو را تقویت می‌کنم و به تو می‌گویم،'نترس، من با تو هستم.'»
14. خداوند می‌گوید:«ای اسرائیل، گرچه کوچک و ضعیفی،امّا نترس، من به تو کمک خواهم کرد.من، خدای قدّوس اسرائیل، همان کسی هستم که تو را نجات خواهد داد.
15. من تو را مانند خرمنکوبی،با تیغکهای نو و تیز خواهم ساخت.تو کوهها را درهم می‌کوبیو تپّه‌ها را مثل خاک خُرد خواهی کرد.
16. تو آنها را به هوا پرت می‌کنیو توفانی آنها را پراکنده خواهد ساخت.آن وقت شادمان خواهی شد چون من خدای تو هستم.و من -خدای قدّوس اسرائیل- را ستایش خواهی کرد.
17. «وقتی قوم من احتیاج به آب دارند،و گلوی آنها از تشنگی خشک شده،آن وقت من خداوند به دعای آنها پاسخ می‌دهم،من، خدای اسرائیل هیچ‌وقت آنها را ترک نخواهم کرد.
18. من در تپّه‌ای بی‌آب و علف نهرهای آب جاری خواهم ساخت،و چشمههای آب در دشتها روان خواهد شد.من بیابانهای خشک را به برکه‌های آب مبدّل خواهم ساخت،و زمین خشک را به چشمههای روان.
19. من در بیابان درختان سدر،اقاقیا، مورد سبز و زیتون خواهم رویانید.در زمینهای بایر، جنگلها خواهد رویید،جنگلهایی از درختان کاج و سرو و چنار.
20. مردم این را خواهند دید، و خواهند دانستکه من، خداوند، این کار را کرده‌ام.آنها بالاخره خواهند فهمیدکه خدای قدّوس اسرائیل همهٔ این کارها را کرده است.»
21. خداوند، پادشاه اسرائیل، چنین می‌گوید:«ای خدایان ملّتها، دعوی خود را ارائه،و قانع کننده‌ترین دلیلهای خود را مطرح کنید!
22. بیایید و بگویید چه چیز در حال وقوع است،تا معنی آن را وقتی واقع می‌شود، بدانیم.اتّفاقات گذشته را برای دادگاه بیان کنیدو معنی آن را به ما بگویید.
23. حوادث آینده را به ما بگویید،آنگاه خواهیم دانست که شما خدایان هستید!باعث امر خیری شوید، یا بلایی نازل کنید،ما را بترسانید و متحیّر کنید.
24. شما چیزی نیستید و کارتان هم پوچ است،و آنها که شما را می‌پرستند، آدمهای ذلیلی هستند.
25. «کسی را از مشرق برگزیده‌ام،تا از شمال حمله کند.او حکمرانان را مثل گِل لگدمال،و همچون کوزه‌گری آنها را مانند گِل پایمال می‌کند.
26. کدام‌یک از شما، این را پیش بینی کرده بود،تا ما می‌توانستیم بگوییم که حقّ با شما بود؟هیچ‌یک از شما حتّی یک کلمه دربارهٔ آن چیزی نگفت،و هیچ‌کس چیزی از شما نشنید.
27. من، خداوند، برای اولین بار این خبر را به صهیون دادم،من قاصدی به اورشلیم فرستادم تا بگوید،'قوم شما می‌آیند، آنها به وطن خودشان برمی‌گردند.'