4. هر درّه پر شود.و کوهها هم سطح شوند.تپّه‌ها به دشت مبدّل شوند،راههای کج راست، و راههای ناهموار، هموار خواهند شد.
5. آنگاه جلال خداوند آشکار خواهد شد،و تمام مردم آن را خواهند دید.خداوند خودش چنین گفته است.»
6. ندا کننده‌ای می‌گوید: «این را اعلام کن!»پرسیدم: «چه خبر را اعلام کنم؟»«بگو که تمام آدمیان مثل علف هستند؛و بیش از گل علف دوام ندارند.
7. وقتی به ارادهٔ خداوند باد بر آنها می‌وزد،علفها پژمرده و گُلها خشک می‌شوند.انسان مثل گیاه زودگذر است
8. آری، علفها پژمرده و گُلها می‌خشکند،امّا کلام خداوند تا ابد پایدار است.»
9. برفراز کوهی بلند برو،و این خبر خوش را به اورشلیم اعلام کن.با صدای بلند فریاد بزنو این خبر خوش را به صهیون اعلام کن!فریاد بزن و ترسان نباش،به شهرهای یهودا بگو که خدای آنها می‌آید!
10. خداوند قادر متعال می‌آید تا با قدرت حکومت کند،او با خودش قومی را که نجات داده است، خواهد آورد.
11. او مثل یک شبان از گلّهٔ خود محافظت خواهد کرد.او برّه‌ها را با هم جمع می‌کندو آنها را در آغوش خود به آغل می‌بَرد.و میش‌ها را هم با ملایمت، هدایت می‌کند.
12. آیا کسی می‌تواند آب اقیانوسها را با کف دست خود،یا آسمان را با وجب‌های خویش اندازه بگیرد؟آیا کسی می‌تواند تمام خاک زمین را در یک فنجان جای دهد،و یا کوهها و تپّه‌ها را در ترازویی وزن کند؟
13. چه کسی می‌تواند به خداوند بگوید که او باید چه کند؟یا چه کسی می‌تواند به او تعلیم دهد یا او را نصیحت کند؟
14. خداوند با چه کسی مشورت می‌کندتا بداند، درک کندو بیاموزد چگونه هر چیزی می‌باید انجام شود؟