1. خدای ما می‌گوید: «قوم مرا تسلّی دهید، آنها را تسلّی دهید!
2. مردم اورشلیم را دلگرم کنید.به ایشان بگویید رنجهایشان به پایان رسیده،و گناهانشان بخشیده شده است.به‌خاطر گناهانشان، من آنها را کاملاً مجازات کرده‌ام.»
3. مردی فریاد می‌زند و می‌گوید:«راهی برای خداوند در بیابان باز کنید!و شاهراهی برای خدای ما در کویر آماده سازید!
4. هر درّه پر شود.و کوهها هم سطح شوند.تپّه‌ها به دشت مبدّل شوند،راههای کج راست، و راههای ناهموار، هموار خواهند شد.
5. آنگاه جلال خداوند آشکار خواهد شد،و تمام مردم آن را خواهند دید.خداوند خودش چنین گفته است.»
6. ندا کننده‌ای می‌گوید: «این را اعلام کن!»پرسیدم: «چه خبر را اعلام کنم؟»«بگو که تمام آدمیان مثل علف هستند؛و بیش از گل علف دوام ندارند.