1. روزی می‌آید که مردم می‌سرایند و می‌گویند:«خداوندا تو را ستایش می‌کنم. تو از من خشمگین بودی!امّا دیگر خشمگین نیستی و مرا تسلّی می‌دهی.
2. خداوند، نجات‌دهندهٔ من است.من به او توکّل می‌کنم و دیگر ترسان نیستم.خداوند به من قدّرت و توانایی می‌بخشد،او نجات‌دهندهٔ من است.
3. همان‌قدر که آب گوارا به جانهای تشنه صفا می‌بخشد،همان اندازه قوم خدا از نجاتی که او به آنها می‌دهد، خشنودند.»
4. روزی می‌آید که مردم می‌سرایند و می‌گویند:«خداوند را سپاس گویید، از او مدد بخواهید!به همهٔ ملّتها بگویید او چه کرده است!به آنها بگویید او چقدر بزرگ است!