13. خداوند در پاسخ گفت: «تمام این به‌خاطر آن است که قوم من از تعالیم من پیروی نکرده است. آنها از من و از آنچه به آنها تعلیم دادم سرپیچی کرده‌اند.
14. در عوض آنها سرسختانه همان‌طور که نیاکانشان آموختند، به پرستش بُتهای بعل پرداختند.
15. پس گوش بده و بدان که من، خداوند متعال خدای اسرائیل، چه خواهم کرد. من به قوم خودم گیاهان تلخ برای خوردن و سَم برای نوشیدن خواهم داد.
16. من آنها را به میان اقوامی خواهم فرستاد که نه خودشان و نه نیاکانشان دربارهٔ آنها چیزی شنیده‌اند. من همچنین ارتش‌هایی برضد آنها خواهم فرستاد تا آنها را کاملاً نابود کنم.»
17. خداوند متعال گفت:«دربارهٔ آنچه روی می‌دهد بیندیشید!سوگواران را دعوت کنید،از زنان نوحه‌سرا بخواهید حاضر شوند.»
18. مردم در پاسخ گفتند:«بگویید عجله کنند و برای سوگواری ما آن‌قدر نوحه سرایی کنند،تا چشمان ما از اشک پُرو مژگان ما از گریستن خیس شوند.»
19. به صدای گریه در صهیون گوش دهید:«ما از بین رفته‌ایمو کاملاً رسوا شده‌ایم!باید از این سرزمین دور شویم.خانه‌های ما ویران شده است.»
20. من گفتم:«ای زنان به آنچه خداوند می‌گوید گوش دهید،و به کلمات او توجّه کنید.به دختران خود سوگواری و به دوستان خود نوحه‌سرایی را بیاموزید.
21. مرگ از روزنهٔ پنجره‌ها وارد کاخهای ما شده است،کودکان را در کوچه‌ها و نوجوانان را در بازارها از بین می‌برد.
22. اجساد بی‌جان-مثل توده‌های کُود در مزارع،و مانند خرمنی که درو کنندگان جا گذاشته و کسی آنها را جمع نکرده باشد-در همه‌جا پراکنده هستند.این است آنچه خداوند به من گفت که بگویم.»