13. بابل رودهای فراوان و ذخایر سرشاری دارد، امّا زمانش به پایان رسیده و رشتهٔ زندگی‌اش بریده شده است.
14. خداوند متعال به ذات خود سوگند یادکرده که او مردان بسیاری را برای هجوم به بابل می‌فرستد و آنها مانند دسته‌‌های ملخ به آن حمله خواهند کرد، و فریاد پیروزی بر‌می‌آورند.
15. خداوند با قدرت خود زمین را ساخت؛و با حکمت خویش جهان را آفریدو آسمانها را گسترانید.
16. به فرمان او آبهای بالای آسمان می‌غرّند؛و ابرها را از کرانه‌های زمین می‌آورد.او درخشش برق را در باران ایجاد می‌کندو از خزانهٔ خود باد می‌فرستد.
17. با دیدن اینها مردم احساس حماقت و بی‌خردی می‌کنند،آنها که بت را می‌سازند سرخورده و سرافکنده خواهند شد،چون خدایانی که آنها ساختند دروغین و بی‌جان هستند.
18. این بُتها بی‌ارزش و مسخره‌اند،وقتی خداوند برای تسویه حساب با آنها بیاید آنها همه نابود خواهند شد.
19. خدای یعقوب مثل آنها نیست؛او خدایی است که همه‌چیز را آفرید،و قوم اسرائیل را به عنوان قوم خاص خودش برگزید.نام او خداوند متعال است.
20. خداوند می‌گوید:«ای بابل تو پُتکی هستی در دست من و سلاحی برای جنگ.من از تو برای درهم کوبیدن ملّتها و سلطنت‌ها استفاده کردم،
21. تا اسبها را به همراه اسب سواران،و ارّابه‌ها را با ارّابه‌رانهای آنها درهم بشکنم،
22. تا مردان و زنان را بکُشم،پیر و جوان را از دَم تیغ بگذرانمو پسران و دختران را نابود کنم.
23. و تا چوپانان را به همراه رمه‌هایشان،و کشاورزان را با اسبهای شخم‌زنی آنها به قتل برسانمو تا فرمانروایان و بزرگان را خُرد و نابود کنم.»
24. خداوند می‌گوید: «تو خواهی دید که چگونه بابل و مردمش را به‌خاطر شرارتهای آنها نسبت به اورشلیم مکافات خواهم کرد.
25. ای بابل، تو مانند کوهی هستی که تمام دُنیا را نابود کرده، امّا من، خداوند که دشمن تو هستم، مانع تو می‌شوم، تو را مثل زمین هموار می‌کنم و تو را در خاکستر رها می‌کنم.
26. هیچ‌یک از سنگریزه‌هایی که از خرابه‌های تو می‌ریزد برای بنای ساختمانی دیگر به کار نخواهد رفت و تا ابد به صورت کویری باقی خواهی ماند. من، خداوند چنین گفته‌ام.