31. «ای بابل، تو بسیار مغرور شده‌ای، پس من، خداوند، خدای متعال علیه تو هستم! زمان آن رسیده که تو را تنبیه کنم.
32. ملّت مغرور تو لغزش می‌خورند و خواهند افتاد و هیچ‌کس به تو کمک نمی‌کند که دوباره بلند شوی. من شهرهای تو را به آتش خواهم کشید و هرچه در اطراف آنهاست از بین خواهند رفت.»
33. خداوند متعال می‌گوید: «بر مردم اسرائیل و یهودا بسیار ظلم شده است. کسانی‌که آنها را اسیر کرده‌اند، به دقّت مواظب آنها هستند و نمی‌گذارند آنها بروند.
34. امّا کسی‌که آنها را آزاد می‌سازد قوی است و نامش خداوند متعال می‌باشد. او خودش از آنها دفاع خواهد کرد و صلح و آرامش را بر تمام روی زمین و ناآرامی و آشوب را در بابل به وجود خواهد آورد.»
35. خداوند می‌گوید:«بابل، مردم آن،فرمانروایان و حکیمانشهمه مستوجب مرگ می‌باشند.
36. مرگ بر آن انبیای دروغین و احمق آنها!مرگ بر آن سربازان ترسو و وحشتزدهٔ آنها!
37. اسبان و ارّابه‌های آن را از بین ببرید!مرگ بر آن سربازان مزدور بی‌عرضهٔ آنها!خزانه‌‌های آنها را خرابو ذخایر آنها را به غارت ببرید.
38. سرزمین آنها را گرفتار خشکسالیو رودهای آن را بخشکانید.بابل سرزمین بُتهای وحشتناکی استکه مردمانش را فریفته‌اند.
39. «از این رو بابل مسکن حیوانات وحشی و کفتارها و پرندگان ناپاک خواهد بود. دیگر هیچ‌وقت کسی در آن زندگی نخواهد کرد و برای همیشه متروک خواهد بود.
40. بابل دچار همان سرنوشتی خواهد شد که سدوم و غموره را گرفتار کردم، وقتی‌که آنها را با تمام شهرهای اطرافشان از بین ببرم. دیگر هرگز کسی در آن زندگی نخواهد کرد. من، خداوند چنین گفته‌ام.
41. «مردمی از کشوری در شمال می‌آیند،ملّتی قوی و از جاهای دور،پادشاهان زیادی برای جنگ آماده می‌شوند.
42. آنها کمانها و نیزه‌‌های خود را برداشته‌اند،آنها ظالم و بی‌رحمند.فریاد آنها مثل دریای خروشان است،و سوار بر اسب پیش می‌روند.آنها آمادهٔ جنگ با بابل هستند.