14. تمام یارانت تو را فراموش کرده‌اند،و دیگر اهمیّتی به تو نمی‌دهند.من مثل یک دشمن به تو حمله کردم،مجازات تو سخت بود،چون گناهانت بی‌شمارو شرارت‌هایت بی‌حد است.
15. دیگر از جراحتهای خود شکایت نکن،چون علاجی برای تو وجود ندارد.من تو را این‌طور مجازات کردم،چون گناهانت بی‌شمارو شرارت‌هایت بی‌حد است
16. امّا اکنون هر که تو را ببلعد، بلعیده خواهد شدو تمام دشمنانت به اسارت برده خواهند شد.به تمام کسانی‌که به تو ظلم کنند، ظلم خواهد شد.و تمام کسانی‌که تو را غارت کردند، غارت خواهند شد.
17. من بار دیگر سلامتی تو را برمی‌گردانمو زخمهای تو را درمان خواهم کرد،هر چند دشمنانت می‌گویند،'صهیون متروک شدهو دیگر کسی به آن اهمّیتی نمی‌دهد.'من، خداوند چنین گفته‌ام.»
18. خداوند می‌گوید:«من قوم خود را به سرزمین خودشان بازمی‌گردانمو نسبت به خانواده‌های آنها رحیم خواهم بود،اورشلیم بازسازی خواهد شد،و کاخ آن به حالت نخست برخواهد گشت.
19. مردمی که در آنجا زندگی می‌کنند، با سرودهای خودشان مرا ستایش خواهند کردو فریاد شادی همه‌جا شنیده خواهد شد.برکت من شامل حال آنها می‌شود و تعدادشان افزون می‌گردد،برکت من بر ایشان افتخار و سربلندی خواهد آورد.
20. من قدرت گذشته را به قوم برمی‌گردانمو آنها را در جای خودشان استوار خواهم کرد،و هر که را به آنها ظلم کند، مجازات خواهم کرد.
21. فرمانروای خودشان از میان همین قومو شاهزادهٔ آنها از میان مردم خودشان برخواهد خاست.وقتی او را به حضور بخوانم حاضر می‌شود،چون کسی جرأت نمی‌کند بدون دعوت نزد من آید.
22. آنها قوم من و من خدای آنها خواهم بود.من، خداوند چنین گفته‌ام.
23. خشم، مانند توفان و تندبادی است که در بالای سر شریران می‌خروشد.
24. این توفان آرام نخواهد شد تا آنچه منظور نظر اوست انجام شود. در آیندهٔ نزدیک، قوم من این را به طور واضح درک خواهند کرد.