26. از طرف روح‌القدس به او الهام رسیده بود كه تا مسیح موعود خداوند را نبیند، نخواهد مرد.
27. او به هدایت روح به داخل معبد بزرگ آمد و هنگامی‌که والدین عیسی، طفل را به داخل آوردند تا آنچه را كه طبق شریعت مرسوم بود انجام دهند،
28. شمعون، طفل را در آغوش گرفت و خدا را حمدكنان گفت:
29. «حال ای خداوند، بر طبق وعدهٔ خودبنده‌ات را بسلامت مرخّص فرما
30. چون چشمانم نجات تو را دیده است،
31. نجاتی كه تو در حضور همهٔ ملّتها آماده ساخته‌ای،
32. نوری كه افكار ملل بیگانه را روشن سازدو مایهٔ سربلندی قوم تو، اسرائیل گردد.»
33. پدر و مادر آن طفل از آنچه دربارهٔ او گفته شد متحیّر گشتند.
34. شمعون برای آنان دعای خیر كرد و به مریم مادر عیسی، گفت: «این كودک برای سقوط و یا سرافرازی بسیاری در اسرائیل تعیین شده است و نشانه‌ای است كه در ردكردن او
35. افكار پنهانی عدّهٔ كثیری آشكار خواهد شد و در دل تو نیز خنجری فرو خواهد رفت.»
36. در آنجا، همچنین زنی نبیّه به نام حنا زندگی می‌کرد كه دختر فنوئیل از طایفهٔ اشیر بود، او زنی بود بسیار سالخورده، كه بعد از ازدواج، مدّت هفت سال با شوهرش زندگی كرده
37. و بعد از آن هشتاد و چهار سال بیوه مانده بود. او هرگز از معبد بزرگ خارج نمی‌شد بلكه شب و روز با نماز و روزه، خدا را عبادت می‌کرد.
38. او در همان موقع جلو آمد، به درگاه خدا شكرگزاری نمود و برای همهٔ کسانی‌که در انتظار نجات اورشلیم بودند، دربارهٔ آن طفل صحبت كرد.
39. بعد از آنكه همهٔ كارهایی را كه در شریعت خداوند مقرّر است انجام دادند، به شهر خود، ناصرهٔ جلیل برگشتند.
40. و كودک سرشار از حكمت، بزرگ و قوی می‌گشت و لطف خدا با او بود.