45. خوشا به حال آن زنی كه باور می‌کند که وعدهٔ خداوند برای او به انجام خواهد رسید.»
46. مریم گفت:«جان من خداوند را می‌‌ستاید
47. و روح من در نجات‌دهندهٔ من، خدا، شادی می‌کند،
48. چون او به كنیز ناچیز خود نظر لطف داشته است.از این پس همهٔ نسلها مرا خوشبخت خواهند خواند،
49. زیرا آن قادر مطلق كارهای بزرگی برای من كرده است.نام او مقدّس است.
50. رحمت او پشت در پشت برای كسانی است كه از او می‌ترسند.
51. دست خداوند با قدرت كار كرده است،متكبّران را با خیالات دلشان تارومار كرده
52. و زورمندان را از تختهایشان به زیر افكندهو فروتنان را سربلند كرده است.
53. گرسنگان را با چیزهای نیكو سیر نمودهو ثروتمندان را تهی‌دست روانه كرده است.
54. به‌خاطر محبّت پایدار خود،از بندهٔ خود اسرائیل حمایت كرده است،
55. همان‌طور كه به اجداد ما یعنی به ابراهیمو به فرزندان او تا به ابد وعده داد.»
56. مریم در حدود سه ماه نزد الیزابت ماند و بعد به منزل خود بازگشت.
57. وقت زایمان الیزابت فرا رسید و پسری به دنیا آورد.
58. وقتی همسایگان و خویشاوندان او باخبر شدند كه خداوند چه لطف بزرگی در حق او كرده است مانند او شاد و خوشحال گشتند.
59. پس از یک هفته آمدند تا نوزاد را ختنه نمایند و در نظر داشتند نام پدرش زكریا را بر او بگذارند.
60. امّا مادرش گفت: «خیر، نام او باید یحیی باشد.»
61. آنها گفتند: «امّا در خاندان تو هیچ‌کس چنین نامی ندارد.»
62. و با اشاره از پدرش پرسیدند كه تصمیم او دربارهٔ نام طفل چیست.