1. خدا در زمان قدیم، در اوقات بسیار و به راههای مختلف به وسیلهٔ انبیا با نیاکان ما تكلّم فرمود،
2. ولی در این روزهای آخر به وسیلهٔ پسر خود با ما سخن گفته است. خدا این پسر را وارث کلّ كاینات گردانیده و به وسیلهٔ او همهٔ عالم هستی را آفریده است.
3. آن پسر، فروغ جلال خدا و مظهر كامل وجود اوست و كاینات را با كلام پرقدرت خود نگاه می‌دارد و پس از آنکه آدمیان را از گناهانشان پاک گردانید، در عالم بالا در دست راست حضرت اعلی نشست.
4. همان‌طور كه مقام او از مقام فرشتگان بالاتر بود، نامی كه به او داده شد از نام آنها برتر می‌باشد،
5. زیرا خدا هرگز به هیچ‌یک از فرشتگان نگفته است كه:«تو پسر من هستی،امروز پدر تو شده‌ام.»و یا:«من برای او پدر خواهم بودو او پسر من خواهد بود.»
6. و باز وقتی نخستزاده را به جهان می‌فرستد می‌فرماید:«همهٔ فرشتگان خدا باید او را بپرستند.»