5. امّا اگر شرارت ما نیكی مطلق خدا را بیشتر آشكار می‌سازد چه بگوییم؟ آیا می‌توانیم بگوییم كه هرگاه خدا ما را مجازات می‌کند بی‌انصافی می‌کند؟ (مثل آدمیان سخن می‌گویم)
6. به هیچ وجه! اگر خدا عادل نباشد چطور می‌تواند دنیا را داوری كند؟
7. امّا اگر دروغ من در مقابل راستی خدا جلال او را بیشتر آشكار می‌کند، چرا باز هم به عنوان یک گناهكار محكوم می‌شوم؟
8. پس چرا نگوییم: «بیایید بدی كنیم تا از آن خوبی به بار آید؟» در واقع عدّه‌ای افترا زنان گزارش دادهاند كه ما چنین چیزی گفته‌ایم، محکومیّت این اشخاص بجاست.
9. پس چه؟ آیا ما یهودیان از غیر یهودیان وضع بهتری داریم؟ ابداً، پیش از این نشان دادیم كه یهودیان و غیر یهودیان، همه اسیر گناه هستند.
10. چنانکه كتاب مقدّس می‌فرماید:«حتّی یک نفر نیست كه کاملاً نیک باشد.
11. كسی نیست كه بفهمد یا جویای خدا باشد.
12. همهٔ آدمیان از خدا روگردانیده‌اند،همگی از راه راست منحرف شده‌اند؛حتّی یک نفر نیكوكار نیست.
13. گلویشان مثل قبر روباز است،زبانشان را برای فریب دادن بكار می‌‌برندو از لبهایشان سخنانی کُشنده مانند زهرمار جاری است.
14. دهانشان پر از دشنامهای زننده است،
15. و پاهایشان برای خونریزی شتابان است.
16. به هر جا كه می‌روند، ویرانی و بدبختی بجا می‌گذارند،
17. و راه صلح و سلامتی را نشناخته‌اند.
18. خداترسی به نظر ایشان نمی‌رسد.»
19. ما می‌دانیم كه روی سخن در شریعت با پیروان شریعت است تا هر دهانی بسته شود و تمام دنیا خود را نسبت به خدا مُلزَم و مسئول بدانند.
20. زیرا هیچ انسانی در نظر خدا با انجام احكام شریعت نیک شمرده نمی‌شود. كار شریعت این است كه انسان گناه را بشناسد.
21. امّا اكنون نیكی مطلق خدا كه تورات و انبیا بر آن شهادت دادهاند آشکار شده است. خدا بدون در نظر گرفتن شریعت