4. وگرنه، اگر اهالی مقدونیه همراه من بیایند و ببینند كه پس از آن‌همه اعتمادی كه به شما داشتم، شما آمادهٔ كمک نیستید، ما در مقابل آنها شرمنده خواهیم شد تا چه رسد به شما!
5. پس لازم دانستم كه این ایمانداران را وادار كنم كه قبل از من نزد شما بیایند و هدایای شما را كه وعده كرده بودید، قبلاً آماده سازند تا وقتی من به آنجا برسم آن اعانه آماده باشد و معلوم شود كه بخشش شما از روی میل بوده است و نه به اجبار.
6. به‌یاد داشته باشید: کسی‌که بذر كم بكارد محصول كم درو خواهد كرد و آنکه دانهٔ بسیار بكارد محصول فراوان درو خواهد نمود.
7. پس هركس باید مطابق آنچه در دل خود تصمیم گرفته است، بدهد و نه از روی بی‌میلی و اجبار، زیرا خدا كسی را دوست دارد كه با شادی می‌بخشد.
8. و او قادر است كه هر نوع بركتی را به شما عطا فرماید تا همیشه به اندازهٔ كفایت و حتّی بیش از آن داشته باشید تا بتوانید با سخاوتمندی در امور خیر و نیكو بذل و بخشش كنید.
9. چنانکه كتاب‌مقدّس می‌فرماید:«او با سخاوت به نیازمندان می‌بخشدو خیرخواهی او تا به ابد باقی است.»
10. خدا كه بذر را برای برزگر و نان را برای خوردن فراهم می‌سازد، بذر بخشندگی را برای شما مهیّا و آن را چند برابر خواهد ساخت تا محصول كارهای خیر و نیكوی شما فراوان باشد.
11. خدا شما را بسیار غنی می‌سازد تا شما از هر لحاظ سخاوتمند باشید و به این وسیلهٔ عدّهٔ زیادی خدا را برای كاری كه ما کرده‌ایم، سپاسگزاری خواهند كرد.