16. بنابراین، امید خود را از دست نمیدهیم. اگرچه وجود ظاهری ما رفته رفته از بین میرود، وجود باطنی ما روزبهروز تازهتر میگردد.
17. و این رنج و زحمت ناچیز و زودگذر، جلال عظیم و بیپایانی را كه غیرقابل مقایسه است برای ما فراهم میکند
18. و در ضمن، ما به چیزهای نادیدنی چشم دوختهایم نه به چیزهای دیدنی، زیرا آنچه به چشم میآید موقّتی است، ولی چیزهای نادیدنی تا ابد پایدارند.