9. چنین به نظر میرسد كه خدا، ما رسولان را مانند اسیران محكوم به مرگ كه در آخر صف لشکریان قرار دارند، به معرض نمایش گذارده و ما را در مقابل چشم تمام كاینات -چه فرشته و چه انسان- به تماشا گذاشته است.
10. آری، بهخاطر مسیح ابله محسوب میشویم ولی شما در مسیح مردمان با شعوری هستید! ما ضعیفیم و شما قوی! ما را حقیر میشمارند و به شما افتخار میکنند!
11. تا به این ساعت ما گرسنه و تشنهایم، لباس كافی نداریم، كتک میخوریم، آواره و سرگردان هستیم؛
12. با وجود این با دستهای خود كار میکنیم و زحمت میکشیم. وقتی فُحش میشنویم، دعای خیر میکنیم. وقتی آزار میبینیم، تحمّل میکنیم.
13. وقتی به ما توهین میشود با مهربانی پاسخ میدهیم. ما مانند زبالهٔ جهان و پسماندهٔ همهچیز گشته و هنوز هم همین حالت را داریم.
14. اینها را ننوشتم تا شما را خجل سازم، بلكه خواستم شما را مانند فرزندان عزیز خود نصیحت نمایم.
15. زیرا اگرچه شما هزاران معلّم در مسیح داشته باشید، ولی بیشتر از یک پدر نخواهید داشت و من با دادن بشارت انجیل مسبّب اتّحاد شما با مسیح عیسی شده و به این وسیله پدر شما گشتهام.
16. بنابراین از شما درخواست میکنم از من تقلید كنید.
17. برای این منظور «تیموتاؤس» را نزد شما فرستادم. او فرزند عزیز و وفادار من در خداوند است. اصولی را كه از مسیح آموختم و در همهجا در كلیساها تعلیم میدهم، او به شما یادآوری خواهد كرد.
18. امّا عدّهای چون فكر میکنند كه من نزد شما نخواهم آمد مغرور شدهاند.
19. ولی اگر خدا بخواهد بزودی نزد شما خواهم آمد و آن وقت دیگر ادّعاهای اشخاص مغرور را قبول نمیکنم، بلكه میخواهم ببینم كه قدرت آنها تا چه حدّ است.