7. زیرا كیست كه تو را برتر ساخته است؟ جز آنچه كه از دیگران گرفتهای، چه داری؟ پس اگر از كسی دیگر گرفتی، چرا طوری به خود فخر میکنی كه گویا از خود داشتهای؟
8. اكنون دیگر تمام آرزوهای شما برآورده شده است! حال همهچیز برای شما فراهم است! و اكنون بدون ما به سلطنت رسیدهاید! ایكاش واقعاً اینطور بود تا ما نیز با شما سلطنت میکردیم!
9. چنین به نظر میرسد كه خدا، ما رسولان را مانند اسیران محكوم به مرگ كه در آخر صف لشکریان قرار دارند، به معرض نمایش گذارده و ما را در مقابل چشم تمام كاینات -چه فرشته و چه انسان- به تماشا گذاشته است.
10. آری، بهخاطر مسیح ابله محسوب میشویم ولی شما در مسیح مردمان با شعوری هستید! ما ضعیفیم و شما قوی! ما را حقیر میشمارند و به شما افتخار میکنند!
11. تا به این ساعت ما گرسنه و تشنهایم، لباس كافی نداریم، كتک میخوریم، آواره و سرگردان هستیم؛
12. با وجود این با دستهای خود كار میکنیم و زحمت میکشیم. وقتی فُحش میشنویم، دعای خیر میکنیم. وقتی آزار میبینیم، تحمّل میکنیم.
13. وقتی به ما توهین میشود با مهربانی پاسخ میدهیم. ما مانند زبالهٔ جهان و پسماندهٔ همهچیز گشته و هنوز هم همین حالت را داریم.
14. اینها را ننوشتم تا شما را خجل سازم، بلكه خواستم شما را مانند فرزندان عزیز خود نصیحت نمایم.