4. خداوند را که سزاوار کل حمد است، خواهم خواند. پس از دشمنان خود خلاصی خواهم یافت.
5. زیرا که موجهای موت مرا احاطه نموده، وسیلهای عصیان مرا ترسانیده بود.
6. رسنهای گور مرا احاطه نمودند. دامهای موت مرا دریافتند.
7. در تنگی خود خداوند را خواندم. و نزد خدای خویش دعا نمودم. و او آواز مرا از هیکل خودشنید. و استغاثه من به گوش وی رسید.
8. آنگاه زمین متزلزل و مرتعش گردید. واساسهای آسمان بلرزیدند. و از حدت خشم اومتحرک گردیدند.
9. از بینی وی دود متصاعد شد. و از دهان او آتش سوزان درآمد و اخگرها از آن افروخته گردید.
10. و او آسمانها را خم کرده، نزول فرمود. وتاریکی غلیظ زیر پایهایش بود.
11. بر کروبین سوار شده، پرواز نمود. و بر بالهای باد نمایان گردید.
12. ظلمت را به اطراف خود سایبانها ساخت. واجتماع آبها و ابرهای متراکم افلاک را.
13. از درخشندگیای که پیش روی وی بود، اخگرهای آتش افروخته گردید.
14. خداوند از آسمان رعد نمود. و حضرت اعلی آواز خویش را مسموع گردانید.
15. تیرها فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت. و برق را جهانیده، ایشان را سراسیمه گردانید.
16. پس عمق های دریا ظاهر شد. و اساسهای ربع مسکون منکشف گردید. از توبیخ خداوند و ازنفخه باد بینی وی.
17. از اعلی علیین فرستاده، مرا گرفت. و از آبهای بسیار مرا بیرون کشید.
18. مرا از دشمنان زورآورم رهایی داد. و ازمبغضانم، چونکه از من قویتر بودند.
19. در روز شقاوت من، ایشان مرا دریافته بودند. لیکن خداوند تکیه گاه من بود.
20. مرا به مکان وسیع بیرون آورد. و مرا خلاصی داد چونکه به من رغبت میداشت.
21. پس خداوند مرا به حسب عدالتم جزا خواهدداد. و به حسب پاکیزگی دستم مرا مکافات خواهد رسانید.
22. زیرا که طریق های خداوند را حفظ نمودم. و ازخدای خویش عصیان نورزیدم.
23. چونکه جمیع احکام او در مد نظر من است. واز فرایض او انحراف نورزیدم.