23. لیکن داودگفت: «ای برادرانم چنین مکنید چونکه خداونداینها را به ما داده است و ما را حفظ نموده، آن فوج را که بر ما تاخت آورده بودند بهدست ماتسلیم نموده است.
24. و کیست که در این امر به شما گوش دهد زیرا قسمت آنانی که نزد اسباب میمانند مثل قسمت آنانی که به جنگ میروند، خواهد بود و هر دو قسمت مساوی خواهند برد.»
25. و از آن روز به بعد چنین شد که این را قاعده وقانون در اسرائیل تا امروز قرار داد.
26. و چون داود به صقلغ رسید، بعضی ازغنیمت را برای مشایخ یهودا و دوستان خودفرستاده، گفت: «اینک هدیهای از غنیمت دشمنان خداوند برای شماست.»
27. برای اهل بیت ئیل و اهل راموت جنوبی و اهل یتیر؛
28. وبرای اهل عروعیر و اهل سفموت و اهل اشتموع؛
29. و برای اهل راکال و اهل شهرهای یرحمئیلیان و اهل شهرهای قینیان؛
30. و برای اهل حرما و اهل کورعاشان و اهل عتاق؛
31. و برای اهل حبرون و جمیع مکانهایی که داود و کسانش درآنها آمد و رفت میکردند.