5. يعني آساف رئيس و بعد از او زکريا و يعيئيل و شَمِيرامُوت و يحيئيل و مَتَّتيا و اَلِيآب و بنايا و عُوبيد اَدُوم و يعيئيل را با عودها و بربطها و آساف با سنجها مي نواخت.
6. و بنايا و يحزِيئيل کهنه پيش تابوت عهد خدا با کرّناها دائماً (حاضر مي بودند).
7. پس در همان روز داود اولاً (اين سرود را) به دست آساف و برادرانش داد تا خداوند را تسبيح بخوانند:
8. يهُوَه را حمد گوييد و نام او را بخوانيد. اعمال او را در ميان قومها اعلام نماييد.
9. اورا بسراييد براي او تسبيح بخوانيد. در تمامي کارهاي عجيب او تفکر نماييد.
10. در نام قدّوس او فخر کنيد. دل طالبان خداوند شادمان باشد.
11. خداوند و قوت او را بطلبيد. روي او را پيوسته طالب باشيد.
12. کارهاي عجيب را که او کرده است، بياد آوريد، آيات او را و داوريهاي دهان وي را،
13. اي ذريت بنده او اسرائيل! اي فرزندان يعقوب برگزيده او!
14. يهُوَه خداي ما است. داوريهاي او در تمامي جهان است.
15. عهد او را بياد آوريد تا ابدالآباد، و کلامي را که به هزاران پشت فرموده است،
16. آن عهدي را که با ابراهيم بسته، و قَسَمي را که براي اسحاق خورده است،
17. و آن را براي يعقوب فريضه قرار داد و براي اسرائيل عهد جاوداني؛
18. و گفت زمين کَنعان را به تو خواهم داد، تا حصه ميراث شما شود،
19. هنگامي که عددي معدود بوديد، قليل العدد و غربا در آنجا،
20. و از اُمّتي تا اُمّتي سرگردان مي بودند، واز يک مملکت تا قوم ديگر.