5. و هیچ نهال صحرا هنوز درزمین نبود و هیچ علف صحرا هنوز نروییده بود، زیرا خداوند خدا باران بر زمین نبارانیده بود وآدمی نبود که کار زمین را بکند.
6. و مه از زمین برآمده، تمام روی زمین را سیراب میکرد.
7. خداوند خدا پس آدم را از خاک زمین بسرشت و در بینی وی روح حیات دمید، و آدم نفس زنده شد.
8. و خداوند خدا باغی در عدن بطرف مشرق غرس نمود و آن آدم را که سرشته بود، در آنجاگذاشت.
9. و خداوند خدا هر درخت خوشنما وخوش خوراک را از زمین رویانید، و درخت حیات را در وسط باغ و درخت معرفت نیک و بدرا.
10. و نهری از عدن بیرون آمد تا باغ را سیراب کند، و از آنجا منقسم گشته، چهار شعبه شد.
11. نام اول فیشون است که تمام زمین حویله را که در آنجا طلاست، احاطه میکند.
12. و طلای آن زمین نیکوست و در آنجا مروارید و سنگ جزع است.
13. و نام نهر دوم جیحون که تمام زمین کوش را احاطه میکند.