کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزامیر 92:1-13 Old Persian Version (OPV)

1. خداوند را حمد گفتن نیکو است و به نام تو تسبیح خواندن، ای حضرت اعلی.

2. بامدادان رحمت تو را اعلام نمودن و درهر شب امانت تو را.

3. بر ذات ده اوتار و بر رباب وبه نغمه هجایون و بربط.

4. زیرا کهای خداوند مرابهکارهای خودت شادمان ساختهای. بهسبب اعمال دستهای تو ترنم خواهم نمود.

5. ای خداوند اعمال تو چه عظیم است و فکرهای توبی نهایت عمیق.

6. مرد وحشی این را نمی داند و جاهل در این تامل نمی کند.

7. وقتی که شریران مثل علف میرویند و جمیع بدکاران میشکفند، برای این است که تا به ابد هلاک گردند.

8. لیکن توای خداوند بر اعلی علیین هستی، تا ابدالاباد.

9. زیرا اینک دشمنان توای خداوند، هان دشمنان تو هلاک خواهند شد و جمیع بدکاران پراکنده خواهند شد.

10. و اما شاخ مرا مثل شاخ گاو وحشی بلندکردهای و به روغن تازه مسح شدهام.

11. و چشم من بر دشمنانم خواهد نگریست و گوشهای من ازشریرانی که با من مقاومت میکنند خواهد شنید.

12. عادل مثل درخت خرما خواهد شکفت و مثل سرو آزاد در لبنان نمو خواهد کرد.

13. آنانی که درخانه خداوند غرس شدهاند، در صحنهای خدای ما خواهند شکفت.

خوانده شده فصل کامل مزامیر 92