15. امتها به چاهی که کنده بودند خودافتادند؛ در دامی که نهفته بودند پای ایشان گرفتار شد.
16. خداوند خود را شناسانیده است و داوری کرده، و شریر از کار دست خود به دام گرفتارگردیده است. هجایون سلاه.
17. شریران به هاویه خواهند برگشت و جمیع امت هایی که خدا رافراموش میکنند،
18. زیرا مسکین همیشه فراموش نخواهد شد؛ امید حلیمان تا به ابد ضایع نخواهد بود.
19. برخیزای خداوند تا انسان غالب نیاید. برامتها به حضور تو داوری خواهد شد.
20. ای خداوند ترس را بر ایشان مستولی گردان، تاامتها بدانند که انسانند. سلاه.