کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزامیر 77:7-18 Old Persian Version (OPV)

7. مگر خداتا به ابد ترک خواهد کرد و دیگر هرگز راضی نخواهد شد.

8. آیا رحمت او تا به ابد زایل شده است؟ و قول او باطل گردیده تا ابدالاباد؟

9. آیاخدا رافت را فراموش کرده؟ و رحمت های خودرا در غضب مسدود ساخته است؟ سلاه.

10. پس گفتم این ضعف من است. زهی سالهای دست راست حضرت اعلی!

11. کارهای خداوند را ذکرخواهم نمود زیرا کار عجیب تو را که از قدیم است به یاد خواهم آورد.

12. و در جمیع کارهای تو تامل خواهم کرد و در صنعتهای تو تفکرخواهم نمود.

13. ای خدا، طریق تو در قدوسیت است. کیست خدای بزرگ مثل خدا؟

14. تو خدایی هستی که کارهای عجیب میکنی و قوت خویش را بر قومها معروف گردانیدهای.

15. قوم خود را به بازوی خویش رهانیدهای یعنی بنی یعقوب وبنی یوسف را. سلاه.

16. آبها تو را دید، ای خداآبها تو را دیده، متزلزل شد. لجهها نیز سخت مضطرب گردید.

17. ابرها آب بریخت و افلاک رعد بداد. تیرهای تو نیز به هر طرف روان گردید.

18. صدای رعد تو در گردباد بود و برقها ربع مسکون را روشن کرد. پس زمین مرتعش و متزلزل گردید.

خوانده شده فصل کامل مزامیر 77