3. گناهان بر من غالب آمده است. توتقصیرهای مرا کفاره خواهی کرد.
4. خوشابحال کسیکه او را برگزیده، و مقرب خود ساختهای تابه درگاههای تو ساکن شود. از نیکویی خانه توسیر خواهیم شد و از قدوسیت هیکل تو.
5. به چیزهای ترسناک در عدل، ما را جواب خواهی داد، ای خدایی که نجات ما هستی. ای که پناه تمامی اقصای جهان و ساکنان بعیده دریاهستی.
6. و کوهها را به قوت خود مستحکم ساختهای، و کمر خود را به قدرت بستهای.
7. وتلاطم دریا را ساکن میگردانی، تلاطم امواج آن وشورش امتها را.
8. ساکنان اقصای جهان ازآیات تو ترسانند. مطلع های صبح و شام راشادمان میسازی.
9. از زمین تفقد نموده، آن راسیراب میکنی و آن را بسیار توانگر میگردانی. نهر خدا از آب پر است. غله ایشان را آماده میکنی زیرا که بدین طور تهیه کردهای.
10. پشته هایش را سیراب میکنی و مرزهایش راپست میسازی. به بارشها آن را شاداب مینمایی. نباتاتش را برکت میدهی.
11. به احسان خویش سال را تاجدار میسازی و راههای توچربی را میچکاند.
12. مرتع های صحرا نیزمی چکاند. و کمر تلها به شادمانی بسته شده است.
13. چمنها به گوسفندان آراسته شده است و دره هابه غله پیراسته؛ از شادی بانگ میزنند و نیزمی سرایند.