کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزامیر 62:1-12 Old Persian Version (OPV)

1. جان من فقط برای خدا خاموش می شود زیرا که نجات من از جانب اوست.

2. او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من. پس بسیار جنبش نخواهم خورد.

3. تا به کی بر مردی هجوم میآورید تا همگی شما او راهلاک کنید مثل دیوار خمشده و حصار جنبش خورده؟

4. در این فقط مشورت میکنند که او را ازمرتبهاش بیندازند. و دروغ را دوست میدارند. به زبان خود برکت میدهند و در دل خود لعنت میکنند، سلاه.

5. ای جان من فقط برای خدا خاموش شو زیراکه امید من از وی است.

6. او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من تا جنبش نخورم.

7. برخداست نجات و جلال من. صخره قوت من وپناه من در خداست.

8. ای قوم همه وقت بر اوتوکل کنید و دلهای خود را به حضور وی بریزید. زیرا خدا ملجای ماست، سلاه.

9. البته بنی آدم بطالتاند و بنی بشر دروغ. در ترازو بالا میروندزیرا جمیع از بطالت سبکترند.

10. بر ظلم توکل مکنید و بر غارت مغرور مشوید. چون دولت افزوده شود دل در آن مبندید.

11. خدا یک بارگفته است و دو بار این را شنیدهام که قوت از آن خداست.

12. ای خداوند رحمت نیز از آن تواست، زیرا به هر کس موافق عملش جزا خواهی داد.

خوانده شده فصل کامل مزامیر 62