12. ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.
13. زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.
14. که حدود تو را سلامتی میدهد و تو را ازمغز گندم سیر میگرداند.
15. که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هرچه تمام تر میدود.
16. که برف را مثل پشم میباراند، و ژاله را مثل خاکستر میپاشد.
17. که تگرگ خودرا در قطعهها میاندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟
18. کلام خود را میفرستد وآنها را میگدازد. باد خویش را میوزاند، پس آبها جاری میشود.
19. کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.