1. ای خداوند مرا آزموده وشناختهای.
2. تو نشستن و برخاستن مرا میدانی و فکرهای مرا از دور فهمیدهای.
3. راه و خوابگاه مرا تفتیش کردهای و همه طریق های مرا دانستهای.
4. زیرا که سخنی بر زبان من نیست، جز اینکه توای خداوند آن را تمام دانستهای.
5. از عقب و از پیش مرا احاطه کردهای و دست خویش را بر من نهادهای.
6. اینگونه معرفت برایم زیاده عجیب است. و بلند است که بدان نمی توانم رسید.
7. از روح تو کجا بروم؟ و از حضور تو کجابگریزم؟
8. اگر به آسمان صعود کنم، تو آنجاهستی! و اگر در هاویه بستر بگسترانم اینک توآنجا هستی!
9. اگر بالهای سحر را بگیرم و دراقصای دریا ساکن شوم،
10. در آنجا نیز دست تومرا رهبری خواهد نمود و دست راست تو مراخواهد گرفت.
11. و گفتم: «یقین تاریکی مرا خواهدپوشانید.» که در حال شب گرداگرد من روشنایی گردید.
12. تاریکی نیز نزد تو تاریک نیست و شب مثل روز روشن است و تاریکی و روشنایی یکی است.
13. زیرا که تو بر دل من مالک هستی؛ مرا دررحم مادرم نقش بستی.
14. تو را حمد خواهم گفت زیرا که به طور مهیب و عجیب ساخته شدهام. کارهای تو عجیب است و جان من این رانیکو میداند.
15. استخوانهایم از تو پنهان نبودوقتی که در نهان ساخته میشدم و در اسفل زمین نقشبندی میگشتم.
16. چشمان تو جنین مرا دیده است و در دفتر تو همه اعضای من نوشته شده، درروزهایی که ساخته میشد، وقتی که یکی از آنهاوجود نداشت.
17. ای خدا، فکرهای تو نزد من چه قدر گرامی است و جمله آنها چه عظیم است!
18. اگر آنها رابشمارم، از ریگ زیاده است. وقتی که بیدارمی شوم هنوز نزد تو حاضر هستم.