18. وآتش، در جماعت ایشان افروخته شده، شعله آتش شریران را سوزانید.
19. گوسالهای درحوریب ساختند و بتی ریخته شده را پرستش نمودند.
20. و جلال خود را تبدیل نمودند به مثال گاوی که علف میخورد.
21. و خدای نجاتدهنده خود را فراموش کردند که کارهای عظیم در مصر کرده بود.
22. و اعمال عجیبه را در زمین حام و کارهای ترسناک را در بحر قلزم.
23. آنگاه گفت که ایشان را هلاک بکند. اگر برگزیده اوموسی در شکاف به حضور وی نمی ایستاد، تاغضب او را از هلاکت ایشان برگرداند.
24. و زمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی ایمان نیاوردند.
25. و در خیمه های خود همهمه کردندو قول خداوند را استماع ننمودند.
26. لهذا دست خود را برایشان برافراشت، که ایشان را در صحرااز پا درآورد.
27. و ذریت ایشان را در میان امتهابیندازد و ایشان را در زمینها پراکنده کند.
28. پس به بعل فغور پیوستند و قربانی های مردگان راخوردند.
29. و بهکارهای خود خشم او را به هیجان آوردند و وبا بر ایشان سخت آمد.
30. آنگاه فینحاس بر پا ایستاده، داوری نمود ووبا برداشته شد.
31. و این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلا بعد نسل تا ابدالاباد.
32. واو را نزد آب مریبه غضبناک نمودند. حتی موسی را بهخاطر ایشان آزاری عارض گردید.
33. زیراکه روح او را تلخ ساختند، تا از لبهای خود ناسزاگفت.
34. و آن قومها را هلاک نکردند، که درباره ایشان خداوند امر فرموده بود.
35. بلکه خویشتن را با امتها آمیختند و کارهای ایشان را آموختند.
36. و بتهای ایشان را پرستش نمودند تا آنکه برای ایشان دام گردید.