35. و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی،
36. و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست.
37. کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد.
38. آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟
39. پس چرا انسان تا زنده است و آدمی بهسبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟
40. راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم.
41. دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم،
42. (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی.
43. خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی.
44. خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد.
45. ما را در میان امتها فضله و خاکروبه گردانیدهای.»