32. زیرا اگرچه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود.
33. چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد.
34. تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن،
35. و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی،
36. و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست.
37. کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد.
38. آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟
39. پس چرا انسان تا زنده است و آدمی بهسبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟
40. راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم.
41. دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم،
42. (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی.
43. خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی.