21. و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود.
22. از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بیزوال است.
23. آنها هر صبح تازه میشود و امانت تو بسیاراست.
24. و جان من میگوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم.
25. خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را میطلبند نیکو است.
26. خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد.
27. برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد.
28. به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است.
29. دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد.
30. رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود.
31. زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود.
32. زیرا اگرچه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود.
33. چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد.
34. تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن،