کتاب عهد عتیق

عهد جدید

غزل‌غزل‌ها 4:4-12 Old Persian Version (OPV)

4. گردنت مثل برج داود است که به جهت سلاح خانه بنا شده است و در آن هزار سپر یعنی همه سپرهای شجاعان آویزان است.

5. دو پستانت مثل دو بچه توام آهو میباشد که در میان سوسنها میچرند،

6. تا نسیم روز بوزد و سایهها بگریزد. به کوه مر وبه تل کندر خواهم رفت.

7. ای محبوبه من، تمامی تو زیبا میباشد. در توعیبی نیست.

8. بیا با من از لبنانای عروس، با من ازلبنان بیا. از قله امانه از قله شنیر و حرمون ازمغاره های شیرها و از کوههای پلنگها بنگر.

9. ای خواهر و عروس من دلم را به یکی از چشمانت وبه یکی از گردن بندهای گردنت ربودی.

10. ای خواهر و عروس من، محبتهایت چه بسیار لذیذ است. محبتهایت از شراب چه بسیار نیکوتر است و بوی عطرهایت از جمیع عطرها.

11. ای عروس من، لبهای تو عسل را میچکاند زیر زبان تو عسل و شیر است و بوی لباست مثل بوی لبنان است.

12. خواهر و عروس من، باغی بسته شده است. چشمه مقفل و منبع مختوم است.

خوانده شده فصل کامل غزل‌غزل‌ها 4