12. و حوریان در سعیرپیشتر ساکن بودند، و بنی عیسو ایشان را اخراج نموده، ایشان را از پیش روی خود هلاک ساختند، و در جای ایشان ساکن شدند، چنانکه اسرائیل به زمین میراث خود که خداوند به ایشان داده بود، کردند.
13. الان برخیزید و از وادی زاردعبور نمایید. پس از وادی زارد عبور نمودیم.
14. وایامی که از قادش برنیع راه میرفتیم تا از وادی زارد عبور نمودیم سی و هشت سال بود، تاتمامی آن طبقه مردان جنگی از میان اردو تمام شدند، چنانکه خداوند برای ایشان قسم خورده بود.
15. و دست خداوند نیز بر ایشان میبود تاایشان را از میان اردو بالکل هلاک کند.
16. پس چون جمیع مردان جنگی از میان قوم بالکل مردند،
17. آنگاه خداوند مرا خطاب کرده، گفت:
18. «تو امروز از عار که سرحد موآب باشد، باید بگذری.
19. و چون به مقابل بنی عمون برسی ایشان را مرنجان و با ایشان منازعه مکن، زیرا که اززمین بنی عمون نصیبی به تو نخواهم داد چونکه آن را به بنی لوط به ملکیت دادهام.
20. (آن نیز زمین رفائیان شمرده میشود و رفائیان پیشتر ساکن آنجا بودند، لیکن عمونیان ایشان را زمزمیان میخوانند.