8. «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد!
9. و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد!
10. آنگاه معهذا مرا تسلی میشد ودر عذاب الیم شاد میشدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم.
11. من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟
12. آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟
13. آیا بالکل بیاعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟
14. حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگرچه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید.
15. اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که میگذرند.
16. که از یخ سیاه فام میباشند، و برف در آنها مخفی است.
17. وقتی که آب از آنها میرود، نابود میشوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید میگردند.
18. کاروانیان از راه خود منحرف میشوند، و در بیابان داخل شده، هلاک میگردند.
19. کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند.