20. از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند.
21. زیرا که الان شما مثل آنهاشدهاید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید.
22. آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟
23. یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟
24. «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم.
25. سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه میبخشد؟
26. آیا گمان میبرید که سخنان را تنبیه مینمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟
27. یقین برای یتیم قرعه میاندازیدو دوست خود را مال تجارت میشمارید.