16. پس امید، برای ذلیل پیدا میشود و شرارت دهان خود را میبندد.
17. «هان، خوشابحال شخصی که خدا تنبیهش میکند. پس تادیب قادر مطلق را خوار مشمار.
18. زیرا که او مجروح میسازد و التیام میدهد، ومی کوبد و دست او شفا میدهد.
19. در شش بلا، تو را نجات خواهد داد و در هفت بلا، هیچ ضرر برتو نخواهد رسید.
20. در قحط تو را از موت فدیه خواهد داد، و در جنگ از دم شمشیر.
21. ازتازیانه زبان پنهان خواهی ماند، و چون هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.
22. بر خرابی وتنگسالی خواهی خندید، و از وحوش زمین بیم نخواهی داشت.
23. زیرا با سنگهای صحراهمداستان خواهی بود، و وحوش صحرا با توصلح خواهند کرد.
24. و خواهی دانست که خیمه تو ایمن است، و مسکن خود را تجسس خواهی کرد و چیزی مفقود نخواهی یافت.
25. وخواهی دانست که ذریتت کثیر است و اولاد تومثل علف زمین.
26. و در شیخوخیت به قبرخواهی رفت، مثل بافه گندم که در موسمش برداشته میشود.
27. اینک این را تفتیش نمودیم وچنین است، پس تو این را بشنو و برای خویشتن بدان.»