21. در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون میرود.
22. برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد.
23. ترکش بر او چکچک میکند، و نیزه درخشنده و مزراق
24. با خشم وغیض زمین را مینوردد. و چون کرنا صدا میکندنمی ایستد،
25. وقتی که کرنا نواخته شود هه هه میگوید و جنگ را از دور استشمام میکند، وخروش سرداران و غوغا را.
26. آیا از حکمت توشاهین میپرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن میکند؟
27. آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را بهجای بلند میسازد؟
28. بر صخره ساکن شده، ماوا میسازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع.
29. از آنجا خوراک خود را به نظر میآورد و چشمانش از دور مینگرد.
30. بچه هایش خون را میمکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.»