6. در گریوه های وادیها ساکن میشدند. در حفره های زمین و در صخرهها.
7. در میان بوتهها عرعر میکردند، زیر خارها با هم جمع میشدند.
8. ابنای احمقان و ابنای مردم بینام، بیرون از زمین رانده میگردیدند.
9. و اما الان سرود ایشان شدهام و از برای ایشان ضربالمثل گردیدهام.
10. مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند.
11. چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند.
12. از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در میبرند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا میسازند.
13. راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام مینمایند، و خود معاونی ندارند.
14. گویا از ثلمه های وسیع میآیند، و ازمیان خرابهها بر من هجوم میآورند.
15. ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب میکنند، و فیروزی من مثل ابر میگذرد.
16. و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است.
17. شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته میشود، و پیهایم آرام ندارد.
18. ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ میگیرد.
19. مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیدهام.
20. «نزد تو تضرع مینمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی.
21. خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شدهای، با قوت دست خود به من جفا مینمایی.