3. هنگامی که چراغ او بر سر من میتابید، و با نور او به تاریکی راه میرفتم.
4. چنانکه در روزهای کامرانی خود میبودم، هنگامی که سر خدا بر خیمه من میماند.
5. وقتی که قادر مطلق هنوز با من میبود، و فرزندانم به اطراف من میبودند.
6. حینی که قدمهای خود را باکره میشستم و صخره، نهرهای روغن را برای من می ریخت.
7. چون به دروازه شهر بیرون میرفتم وکرسی خود را در چهار سوق حاضر میساختم.
8. جوانان مرا دیده، خود را مخفی میساختند، وپیران برخاسته، میایستادند.
9. سروران از سخنگفتن بازمی ایستادند، و دست به دهان خودمی گذاشتند.
10. آواز شریفان ساکت میشد وزبان به کام ایشان میچسبید.
11. زیرا گوشی که مرا میشنید، مرا خوشحال میخواند و چشمی که مرا میدید، برایم شهادت میداد.