13. اگرچه او را دریغ داردو از دست ندهد، و آن را در میان کام خود نگاه دارد.
14. لیکن خوراک او در احشایش تبدیل میشود، و در اندرونش زهرمار میگردد.
15. دولت را فرو برده است و آن را قی خواهد کرد، و خدا آن را از شکمش بیرون خواهد نمود.
16. اوزهر مارها را خواهد مکید، و زبان افعی او راخواهد کشت.
17. بر رودخانهها نظر نخواهندکرد، بر نهرها و جویهای شهد و شیر.
18. ثمره زحمت خود را رد کرده، آن را فرو نخواهد برد، وبرحسب دولتی که کسب کرده است، شادی نخواهد نمود.
19. زیرا فقیران را زبون ساخته وترک کرده است. پس خانهای را که دزدیده است، بنا نخواهد کرد.
20. «زیرا که در حرص خود قناعت را ندانست. پس از نفایس خود، چیزی استرداد نخواهد کرد.
21. چیزی نمانده است که نخورده باشد. پس برخورداری او دوام نخواهد داشت.