13. «برادرانم را از نزد من دور کرده است وآشنایانم از من بالکل بیگانه شدهاند.
14. خویشانم مرا ترک نموده و آشنایانم مرا فراموش کردهاند.
15. نزیلان خانهام و کنیزانم مرا غریب میشمارند، و در نظر ایشان بیگانه شدهام.
16. غلام خود راصدا میکنم و مرا جواب نمی دهد، اگرچه او را به دهان خود التماس بکنم.
17. نفس من نزد زنم مکروه شده است و تضرع من نزد اولاد رحم مادرم.
18. بچه های کوچک نیز مرا حقیرمی شمارند و چون برمی خیزم به ضد من حرف میزنند.
19. همه اهل مشورتم از من نفرت مینمایند، و کسانی را که دوست میداشتم از من برگشتهاند.
20. استخوانم به پوست و گوشتم چسبیده است، و با پوست دندانهای خودخلاصی یافتهام.
21. بر من ترحم کنید! ترحم کنیدشماای دوستانم! زیرا دست خدا مرا لمس نموده است.
22. چرا مثل خدا بر من جفا میکنید وازگوشت من سیر نمی شوید.
23. کاش که سخنانم الان نوشته میشد! کاش که در کتابی ثبت میگردید،
24. و با قلم آهنین و سرب بر صخرهای تا به ابد کنده میشد!
25. و من میدانم که ولی من زنده است، و در ایام آخر، بر زمین خواهدبرخاست.
26. و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون جسدم نیز خدا را خواهم دید.
27. ومن او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر اوخواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگرچه گرده هایم در اندرونم تلف شده باشد.
28. اگربگویید چگونه بر او جفا نماییم و حال آنگاه اصل امر در من یافت میشود.
29. پس از شمشیربترسید، زیرا که سزاهای شمشیر غضبناک است، تا دانسته باشید که داوری خواهد بود.»